De laatste weken heb ik veel oppasdiensten gedraaid. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat was ik in de weer met voeren, uitlaten, verschonen, bijvullen, borstelen en ga zo maar door. Het was tijd om er even uit te gaan, en mijn drie zwart-witte vriendjes eens aan anderen over te laten.
Een paar dagen Zeeland zou het worden. Geen wekenlange vakantie naar het buitenland. Geen vaccinaties halen, geen paspoorten mee, alleen maar een klein tasje inpakken en weg was ik... Toch? Maar het was allemaal zo simpel nog niet. Hoe doen mensen met kinderen dat toch? De voorbereidingen om je ‘kroost’ ergens onder te brengen had ik onderschat. Bovendien maakte ik me voor vertrek al grote zorgen. Zou alles wel goed gaan? Mijn hond Nadia heeft verlatingsangst, heeft veel beweging nodig. Ze houdt erg van spelen, en knuffelen, ze kauwt schoenen kapot. Ze is… Nouja. Ik heb dus een hele waslijst aan dringende adviezen voor het oppasgezin, maar of die allemaal even redelijk zijn?
Voor mijn katten geldt hetzelfde. Ze krijgen speciaal voer, twee keer per dag en precies afgemeten. De bak moet dagelijks verschoond en elke dag spelen ze met de hengel. Ook voor mijn katten kan ik dus een handleiding van vier kantjes schrijven, maar ik hou het bij een korte instructie. Ik leg het briefje neer voor de oppas en ga er vandoor. Mijn eigen weekendtas ligt al in de auto. Daar komen nog twee hondenmanden bij, een tas met speeltjes, balletjes, zakjes en borstels, voer en knaagbotten. Dan is het tijd om Nadia weg te brengen.
Ze is al vertrouwd met het oppasgezin, maar ik heb grote moeite met het afscheid. Zo onopvallend mogelijk sneak ik weg, om dramatiek te voorkomen. Onderweg maak ik me nog zorgen, maar al gauw krijg ik een sms van het oppasgezin: “We zijn lekker op het strand. Nadia vindt het fantastisch!”. Mijn zorgen verdwijnen. Ook de foto-updates van de katten stellen me gerust. De komende dagen zal ik nauwelijks nog aan mijn dieren denken. Ik ben er echt even helemaal uit. Na een paar dagen haal ik Nadia weer op. Ze is door het dolle heen, en ook ik ben blij haar weer te zien. Mijn hondje heeft het geweldig naar haar zin gehad bij haar oppasgezin. Eigenlijk heeft ook zij een korte vakantie gehad. En als ik terugkom bij de poezen ben ik stomverbaasd. Het is alsof ik niet ben weggeweest. Allebei liggen ze te chillen op mijn bed, kijken me met een half oog aan en slapen weer verder. Ze zijn tevreden.
Elke dierenliefhebber heeft zijn eigen aanpak. Geef de petsitter en jouw dier de kans om samen een band op te bouwen. Zoek zelf óók zo’n fantastische oppas voor jouw dier en gun jezelf een heerlijke vakantie. En daarna is het extra fijn om weer thuis te komen, met een kwispelend of kroelend vriendje dat dolblij is dat jij er weer bent.